Vroeger kwam ik nog wel eens op een veemarkt. Verbijsterend interessant! De handelaren met een wandelstok in de ene hand sloegen elkaar net zolang op de andere hand totdat ze het blijkbaar eens waren. Na afloop van de tot stand gekomen overeenkomst gingen ze met elkaar de kroeg in om een borreltje kopen. En natuurlijk gelijk afrekenen. Niet alleen op de vismarkt maar ook op de veemarkt is het boter bij de vis. Portefeuilles die aan een ketting vastzaten, bulkten van bankbiljetten die ik nog nooit gezien had! Op de paardenmarkt aan het Emmapark was het vroeger niet veel anders.

Op dit moment wordt er op het stadhuis ook onderhandeld. Wie wordt het eens met wie? Of wie ruilt wat tegen wat? Wie ruilt, bijvoorbeeld, een nieuw stadhuis tegen windmolens in het havengebied? Of kan dat laatste al niet meer door de sluwe zet van het vorige college om het vernieuwbouwcontract vlak voor de verkiezingen te tekenen?

Voor de politici is het ook uiterst interessant wie de dikste portefeuille krijgt.

Persoonlijk ben ik het meest benieuwd of er dit jaar eindelijk eens met open vizier inhoudelijk onderhandelt wordt. Dat het geen handjeklap op de politieke veemarkt wordt. Waarvan we de afgelopen week weer eens een sterk staaltje in Den Haag zagen: het niet strafbaar stellen van illegalen tegen belastingverlaging voor de hogere inkomens inruilen.

Van mij mogen ze vanuit ons stadhuis, elke dag na afloop van het onderhandelen, en masse naar de markt gaan om daar gezamenlijk een borreltje te gaan kopen. Als het maar klare wijn is en geen Wagenings bitter.

2014-02-04