Deze week stond in de krant dat bij Duiven zich zeventig ooievaars hebben verzameld die, als ze voldoende gefoerageerd hebben voor de vlucht, gezamenlijk tot februari vertrekken om te ‘overwinteren’ in hun ‘zomerresidentie’ ergens in het zuiden.
In Het Nationale Park de Hoge Veluwe, zo vermelden boswachters, hebben de herten al vroeg de kriebels in hun lijf want je kunt ze daar nu al ’s avonds horen burlen.
Bij mij thuis striemt de regen tegen de ruiten, vallen rijpe hazelnoten in de tuin, kun je de eerste, nog een beetje zure, druiven al eten en wenkt de najaarssnoei. Vooral de uit zijn krachten gegroeide laurierstruik moet hoognodig naar de kapper. Nog even en we kunnen in het bos achter Sanoer aan de Geertjesweg weer kastanjes gaan rapen.

De herfst ligt op de loer. Een jaargetijde door de dichter P.A. de Genestet in november1851 omschreven als ‘een kliemerig klimaat’.
Herfst, een woord waar liedjesschrijvers en dichters een hekel aan hebben omdat er niets op rijmt. Alleen Drs P heeft er met veel kunst en vliegwerk ooit één rijmwoord op kunnen vinden:
‘De oude juffrouw Zomer, baas Voorjaar, meester Herfst
‘Ze riepen driewerf schande, juffrouw Zomer het driewerfst’.

Herfst, terwijl ik dit zit te tikken vliegen mij de rillingen over de rug. De truien en winterjassen moeten weer uit de kast gehaald worden en de parasols weer in de hoes.
En dat allemaal na de meest treurige zomer die ik ooit heb meegemaakt. Nooit was er in één zomer zoveel ellende in de wereld. Ik zal al die krantenkoppen over oorlogshaarden en andere ellende niet herhalen, ze zijn bij iedereen pijnlijk genoeg bekend.
Het enige waar we in Wageningen nog een beetje op kunnen hopen is een ‘oudewijvenzomer’ zoals wij, of een ‘Indian Summer’ zoals de Amerikanen en de Canadezen, een nazomer noemen.

Maar vooral is te hopen dat machtshebbers, godsdienstwaanzinnigen en andere heethoofden, die er een bende van gemaakt hebben, niet nog meer hun verstand verliezen.

Maar om met een geruststellend citaat van Johan Anthierens te eindigen: ‘Wanhoop nooit over wat regeringen uitvreten, ze vallen vlugger dan bladeren in de herfst’.
De herfst ligt op de loer.

2014-08-21