Na de roerige feestdagen als Koningsdag, 5 mei en Moederdag is de voetbalcompetitie, op enkele nacompetitiewedstrijden na, alweer afgelopen. Ook dit jaar was het voetbalseizoen van de Wageningse clubs weer net als het leven zelf: soms zat het mee en soms zat het tegen. Zoals een vriendin van mij ook bij grotere zaken in het leven relativerend pleegt te zeggen. De komende maand zal, ook bij onze amateurverenigingen, een driftige spelerscarrousel op gang komen. Voor wat emolumenten stranden plotseling heel wat innige clubliefdes. Net als bij veel universiteitsbestuurders is bij steeds meer amateurvoetballers de geest ook aangetast door het rendementsdenken. De pure liefde voor het spel is dikwijls ontaard in betaalde liefde. Voor mij mogen ze, we zijn in dit land tenslotte vrij om waar dan ook de voetballiefde te bedrijven. Al is bij mij die liefde van een andere orde: heel naïef soms bij het infantiele af. Maar ik ben dan ook een onverbeterlijke voetbalromanticus.
Hoe dat komt? Ook voor mij is dat onbegrijpelijk. Even onbegrijpelijk als de humane liefde en de poëzie. Nu ik het toch over poëzie heb, heb ik dit mirakel maar samengevat in een vers:

Onbegrijpelijk.

’t Was eigenlijk geen zin
Alleen wat losse woorden
Na wikken, schikken
Nog eens wikken, schikken
Werd plotseling een prachtig vers
Geboren

’t Was eigenlijk geen kans
Alleen een knal naar voren
Na tikken, stiften
Nog eens tikken, stiften
Werd plotseling een wereldgoal
Geboren

Zo niets en zo verliefd
Verliefd tot aan de oren
Na blikken, kicken
Nog eens blikken, kicken
Werd plotseling een prachtig kind
Geboren

Bij voetbal, liefde en bij poëzie
Komt iets soms uit het niets
’t is onbegrijpelijk bij alle drie

Alle voetballiefhebbers wens ik een zomerstop vol liefde, poëzie en, niet te vergeten, een goed WK vrouwenvoetbal van 6 juni tot en met 5 juli in Canada.

2015-05-19