Bij de degradatie van NAC moest ik direct denken aan 26 april 1992: FC Wageningen wint de laatste wedstrijd op De berg met 2-1 van de club uit Breda. Dacht daarbij ook aan 10 juni 2015. Om op die dag een aantal van die oude knakkers weer aan het werk te zien. Grijzer, strammer maar toch herkenbaar. Anderen misschien totaal veranderd.
Maar die nostalgie werd ons door een stel hooligans niet gegund. Daarom wentelde ik mij maar in mijn eigen nostalgie door wat te mijmeren over Wageningen in de vorige eeuw.

De twintigste eeuw

De stad was dagenlang in rep en roer
Rond middernacht kwam al het veevervoer
In lange rijen naar het Emmapark
Daar was de Wageningse paardenmarkt

De Pabstendam, een schrale oostenwind
Tien graden vorst, een koek-en-zopietent
Je zag de jeugd op houten schaatsen gaan
Voor ’t Wageningse kampioenschap korte baan

Het Emmapark vol handelaars en paarden
Het kampioenschap op de uiterwaarden
Met in de vert’ het krijsen van een meeuw
’t Zal nooit meer zo zijn als in de twintigste eeuw

De jaren vijftig op de wielerbaan
De kroegbaas, kolenboer, de kapelaan
Die kwamen daar voor Schulte en Van Vliet
Wout Wagmans, Wim van Est, zijn broertje Piet

De Hoogstraat: honderd mensen in een rij
Voor het sigarenmagazijn van Heij
Je kreeg er maximaal twee kaartjes mee
Voor Wageningen tegen PSV

Een wielerkoers: zes dagen en zes nachten
En op De Berg daar kon je strijd verwachten
Men vocht voor elke meter als een leeuw
’t Zal nooit meer zo zijn als in de twintigste eeuw

De Luxorbioscoop met Doris Day
De City: Greta Garbo, Danny Kay
Het jeugdhonk naast het oude postkantoor
En Bello liep tot achter Jonker door

De eerste voetbalwedstrijd op tv
Bij Eefje Holleman in het café
Een stortbad in het badhuis voor tien cent
En in de Negro groot amusement

En wij zo jong, zo puur, zo onomwonden
Aan dogma ‘s, orde noch gebod gebonden
En nog onstuimiger dan stuivend sneeuw
’t Zal nooit meer zo zijn als in de twintigste eeuw

Dit nostalgisch vers heb ik keurig gerijmd zoals een nostalgisch vers dat vereist. Al moet ik wel zeggen dat ik niet zo streng in de leer ben als de vorige week overleden geniale dichter Drs P. Voor hem mocht bijvoorbeeld een lange ij beslist niet rijmen op een korte ei. Alleen als er beslist geen andere mogelijkheid was dan noemde hij dat, alleen bij zichzelf, noodrijm.

Wie een nostalgisch reisje door Wageningen wil maken kan, naast wat mijmeren op De Berg, op de camping in de eng nog een restant zien van de oude wielerbaan. Voor het vastbinden van de paarden op de paardenmarkt zitten op het Emmapark in het wegdek nog een rij ijzeren putjes.

De laatste paarden- en ponymarkt werd gehouden in 1971.

2015-06-16