Ik ben al eeuwen met mijzelf op pad
Wij gaan op weg naar alle horizonnen
Steeds lonkt er iets waarvan wij weten dat
We aan iets onbereikbaars zijn begonnen

Ik ben al eeuwen met mijzelf op pad
Men spreekt van ons als de mentaal gestoorden
Die reizen naar een niet-bestaande stad
Altijd op zoek naar niet-bestaande oorden

Ik ben al eeuwen met mijzelf op pad
Een waardevast pensioen is niet ons wapen
Al lijkt ons schip een ankerloos fregat
’t Is beter dan je leven te verslapen

Ik ben al eeuwen met mijzelf op pad
Wij gaan op weg naar alle horizonnen
En dat ze steeds weer onbereikbaar zijn
Kan ons geen mallemoer verdommen

3-4-1992