‘Mijn God,’ sprak de dichter
‘Geef mij één dag de grote inspiratie
Om het mooiste gedicht
Van de eeuwigheid te schrijven’

Plotseling werd het stil bij hem van binnen
Het was alsof een wind door hem blies
En voor hij het door had
Was zijn papier vol gevloeid

De volgende dag las de dichter
Het vers weer over
Maar ach, de volgende dag
Is maar de volgende dag

‘Mijn God,’ sprak toen de dichter
Geef mij één dag de grote inspiratie
Om het mooiste gedicht
Van de eeuwigheid te schrijven’

‘Ach God,’ dacht God
‘Die dichter lijkt een beetje op mij
Hij vindt wat hij gemaakt heeft
De volgende dag ook niet meer zo mooi’

—

14-6-2006