Ik spuugde gal van Portugal
Door ongerief
Want overal waar ik ook kom
Waar ik ook ben, mis ik mijn lief
Zij drinkt de zon, zij kust de zee
Als om haar heen een fado zingt
Vol nostalgie

De bitterheid van gal verdwijnt
Daar in de zon voorgoed
En smaakt de port van Portugal
Weer honingzoet
Zij drinkt de zon, zij kust de zee
Heel sensitief
Als ik ontwaak mis ik mijn lief

Armzalig zijn de lieden die
Behept zijn met een groot gebrek
Aan fantasie
Want dromen zijn
Waar ook ter land, waar ook ter zee
De kurk waar het geluk op drijft

Die van de dag zijn op-en-top
Uit-en-te-na, ten voeten uit
Geheel en al
Die van de nacht zijn vuur en vlam
Zijn bliksemflits en donderslag
En daarna wacht
Het lome van een zomernacht

—

Geschreven aan Elisabeth in Portugal, maart 2020